این‌گونه که در احادیث وارد شده است، حَسَنِین علیهما السّلام بیمار شدند. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم برای عیادت آنها آمدند. به حضرت امیر علیه السّلام فرمودند: ای ابالحسن! چیزی نذر کن تا اگر خدای متعال دو پسر تو را شفا داد، آن کار را انجام دهی، و اگر خواستۀ تو هم عملی نشد، انجام آنچه نذر کردی بر تو واجب نخواهد بود.
علیّ بن ابیطالب علیه السّلام فرمودند: من نذر می‌کنم اگر حَسَنِین علیهما السّلام خوب شوند، سه روز پیاپی روزه بگیرم. فاطمه زهرا سلام الله علیها هم فرمودند: من هم همین نذر را می‌کنم. فضّه هم که خادمۀ ایشان و زن بسیار عارفه، بزرگوار و عظیم‌القدری است، گفت: من هم نذر می‌کنم. لذا این سه نفر نذر کردند در صورت بهبودی حال حَسَنِین علیهما السّلام، سه روز پیاپی روزه بگیرند.
پس از بهبودی حَسَنِین علیهما السّلام این سه بزرگوار به همراه حَسَنِین علیهما السّلام، جهت ادای نذر خود، سه روز پیاپی روزه گرفتند.
امّا هر سه شب پیاپی، افطار خود را به مسکین و یتیم و اسیری که به در منزل آنها آمده بودند، بخشیدند و با آب افطار نمودند...
سوره «هَل اَتی (انسان)» ماجرای انفاق خالصانۀ اهل‌بیت علیهم السّلام را نقل کرده و سپس به مقامات بلند معنوی اهل‌بیت علیهم السّلام در جهان دیگر اشاره می‌کند.
برای این روز بسیار شریف اعمال زیر وارد شده است:
روزه داشتن این روز، به پیروى از اهل بیت علیهم السّلام
صدقه به مساکین و ایتام، و سعى در اطعام ایشان به خصوص در شب بیست و پنجم
از آن‌جا که بعضى از علماء این روز را روز مباهله می‌دانند، مناسب است زیارت جامعه و دعاى مباهله نیز در این روز خوانده شود.